Over de top

TAKE 3 – een inkijkje bij de opnames

De uitleg van de opdracht wordt altijd een paar keer gedaan. Vanuit alle hoeken wordt er gefilmd. Eerst staan de camera’s achter de jury en André en daarna worden wij gefilmd. Als de regisseur dit dan goed genoeg vindt worden de camera’s op de jury en André gericht. Stond dit shot er goed op, dan zei de regisseur altijd: “Succes want nu is het voor de echie”. De camera’s werden weer omgedraaid en op de bakkers gericht. Eigenlijk zou nu weer dezelfde tekst van de jury en André komen maar iedere keer maakte André bij de 3de opname toch een nieuw grapje. Soms eentje die eigenlijk niet kon en dan “okee, toch nog een keer opnieuw en dan nu, wel echt voor de echie”, zei de regisseur dan. Dus zo’n opnamedag kan heel lang duren wat ik helemaal niet erg vond, want dan duurde de pret alleen maar langer!

SAS jaar

Na de kerstvakantie begin ik altijd weer vol goede moed aan de terugkerende goede voornemens: meer bewegen en gezonder eten. En dan eind januari, begin februari kom ik erachter dat de motivatie afneemt. Dan ben ik bijna jarig, komt de opkikker van Sonja me de keel uit en kan ik geen Slankie 20+ smeerkaas meer zien. Het thema van afgelopen weekend was me dan ook op het lijf geschreven, ‘net niet gelukt’.

Bom(be)

Alle opdrachten bestonden dus weer uit veel suiker en boterbommen. Daar houd ik van! Alleen was ik niet zo fan van de eerste opdracht. Door alle doordeweekse drukte heen moest ik een choco bombe gaan bedenken en oefenen. Het meest moeilijke aan deze opdracht was dat ik nu echt niet wist of het zou gaan lukken in de tent. We hadden 2,5 uur de tijd om deze bombe te maken. Dat wil dus zeggen dat de chocolade met vulling in korter dan 2,5 uur bevroren moest zijn om de bombe uit zijn vorm te krijgen. Dat lukt thuis nooit! Met de shockfreezer in de tent moet dit wel lukken, hopelijk. Mijn choco bombe bestond uit een heerlijke chocolademousse (een van mijn favoriete), een vanille bolletje en een Pain de Gênes bodem. Voor de bodem maakte ik een dunne cake laag met sinaasappel en marsepein. De marsepein heb ik speciaal gehaald bij Rousseau, want daar krijg je de aller lekkerste marsepein en chocolade!

IN SHOCK

Het maken van de choco bombe verliep volgens plan. Pas toen ik erachter kwam dat de bombe van Anouk, die in dezelfde shock freezer stond als die van mij, niet was bevroren na 1,5 uur dacht ik, PANIEK! Zou er dan nu echt voor de eerste keer echt iets misgaan? Na 1,5 uur moet zo’n bombe toch echt wel bevroren zijn! Toen ik mijn bombe eruit haalde was het inderdaad hetzelfde fiasco als bij Anouk, nog helemaal zacht. Met een paletmes probeerde ik alles glad te strijken, wat enigszins lukte. Als een malle hebben Anouk en ik fondant en marsepein uitgerold. Dit om de bombe gedaan en zo verder afgewerkt. Het eindresultaat was in ieder geval beter dan ik dacht maar toch jammer hoe het gegaan was. Er werd naar de shockfreezer gekeken en deze bleek fout ingesteld te zijn. Maar gelukkig hebben Anouk en ik het toch goed kunnen oplossen. Mijn bombe smaakte in ieder geval goed!

GOED LEZEN

Toen de technische opdracht een hazelnootrol was dacht ik: superleuk! Nog nooit gemaakt, maar wel super lekker! Een half recept werd er gegeven en de rest moesten we zelf oplossen. Het zijn de splitsecond beslissingen wat het doet lukken of niet. Zo moesten we van hazelnoten, praline maken. Dus hoppa, alle gekarameliseerde hazelnoten in een choppertje. Tijdens het fijnhakken las ik het recept nog eens. OEPS, er moesten ook hazelnoot stukjes aan de zijkant… Dus niet van alle hazelnoten moet ik een pasta maken... Snel de machine op stopgezet en zo heb ik nog wat nootjes kunnen redden. Toen mijn rol af was, was ik meer dan tevreden! Best mooi toch? Helaas had ik maar dunnetjes de crème aangebracht, maar de crème die erin zat, was wel lekker.

GEZELLIG

Het hotel waar ik bleef overnachten werd leger en leger. Alleen Anouk en Aline waren er nog. De andere dames gingen naar huis. Maar het was super gezellig in het hotel. Lekker napraten over de afgelopen dag en de volgende dag alvast doorspreken. En in de ochtend lekker ontbijten met z’n drietjes. Hier maakten we, wat ik normaal wel anders doe, niet optimaal gebruik van: yoghurt met wat rozijnen en gedroogde banaan. Want, we zouden overdag genoeg lekkers krijgen!

VERPLAATSEN

Het landgoed waar gefilmd wordt is privébezit en gigantisch groot! Meestal liepen we het stukje tussen de cabins (die dienden als opslagplaats en lunchruimte), maar heel af en toe mochten we mee racen op de golfkarretjes. Lekker lui...

TOP TAART

Ik verheugde me enorm op de ‘over-de-top-taart’! Dit zijn echte Pauline-taarten: chocolade biscuit, chocolade ganache, nougatine, karamel, roze botercrème, macarons, popcorn, nog meer chocolade en veel glitters! YES! Het leuke aan een klein groepje bakkers is dat Robèrt en Janny vaker langskomen. Even kletsen en kijken of het allemaal goed gaat. De taart moest 40 cm hoog zijn, dat werden dus drie lagen. En dat wil zeggen: doorbakken! Robèrt wees me erop dat ik bij de macarons harder moest doorroeren. Spierballen kweken! Want ik wilde toch bakker worden? Oh ja, haha.

Ik wil dat mijn taarten altijd strak afgewerkt zijn, zodat het een kunstwerkje wordt voor op tafel. Ik was zo blij toen de taart af was! In 3 uur, pfff. Thuis zou ik er een hele dag over doen! Er zat dan ook wel wat verschil in strakheid. Maar hij was af!

Toen er opgeruimd werd, deed Robert de ijskast open. Hij had het eindresultaat nog niet gezien. Hij keek me aan: “Een echte Pauline taart”. Gelukkig, missie geslaagd!

Wat een weekend en wat een opdrachten... Met een deel van mijn over-de-top-taart ging ik terug naar huis om me weer klaar te maken voor het volgende weekend. Wie had dit gedacht, dat ik zo ver zou komen? In de halve finale!