Wie sjoën os Limburg is

HOLLANDSE CRISIS

Een van de grootste crisismomenten tijdens de gehele HHB-periode was toch wel de woensdagavond: De kledingcrisis. Het thema van dit weekend was ‘Holland’. Delfsblauw is nou niet echt mijn kleur. Maar met 3 mogelijke camerawaardige outfits in de koffer ben ik richting Maarsbergen vertrokken. Althans… Wanneer ik door Echt rijd denk ik: hm, wat heb ik toch veel zicht achter. Waarom had ik dat afgelopen week niet? De kledinghoes! Mijn kleren!!! Stel je voor ik was er pas in Maarsbergen achter gekomen.. (dan was mijn tweede talent aan bod gekomen: shoppen. Maar of er een winkel is in Maarsbergen..?)

KOFFIE?

De eerste opdracht luidde: ‘Maak 12 langwerpige koffiebroodjes met een draai- of vlechtmethode’. Een opdracht waar ik thuis toch nog wel even over heb moeten nadenken. Ik had ze nog nooit gemaakt en ook nog niet zo vaak gekocht. Ik lust niet echt koffie, tenzij er mega veel suiker en melk inzet. Doordat de broodjes in een korte tijd lang moesten rijzen vond ik het lastig om een uniek recept te bedenken wat ik binnen de gegeven tijd, 105 minuten, af kon krijgen. Uiteindelijk had ik bedacht om als extra sinaasappel, voor de smaak en kleur, aan het broodje toe te voegen. Pure chocolade erbij te doen en de rozijnen liet ik in Grand-Marnier wellen. Nadat mijn testpanel had geproefd besloot ik de melkchocolade decoratie te vervangen door een witte chocolade én er moest meer room in. Gelukkig had ik de broodjes laten testen want door mijn aanpassingen waren Robert en Janny erg tevreden met de broodjes. Yes! Op naar de technische opdracht! 1 punt binnen.

ONVERKOOPBAAR (zelfs voor de supermarkt)

“Maak koekjes”... shit... ik maak nooit koekjes. Ik hou wel van koekjes, maar zoals jullie al weten, ben ik niet de moeilijkste: de koekjes van de supermarkt zijn prima. “30 Koekjes in 1 uur”! OMG HOE DAN? Nou, niet dus. Onverkoopbaar waren ze… Wat een stress leverde deze opdracht op. Met heel weinig deeg moesten we heel veel koekjes maken. En hierdoor zat het er helaas niet in om een koekje extra te bakken. Maar wat hebben we erom gelachen. Vooral Jeanette en ik. Toch niet helemaal mijn ding, die technische opdrachten…

NONNEBILLEN en VLAAI

Ook over het spektakelstuk heb ik lang moeten nadenken. We moesten namelijk een streeklekkernijtaart maken van een streekgebakje. ‘Nonnevotten’ (letterlijke vertaling: Nonnenbillen) komen echt uit Sittard dus hoe leuk zou dat dan zijn? Maar, tja, een Nonnevottentaart? Nonnevottenmousse? Nonnevottencrème? Klinkt al niet als een succes. Nou, dan vlaai misschien? Eerste probeersel was een rijstevlaai-taart met kersenvlaaivulling. Ook geen succes. En als ik dan alleen vlaaivullingen maak? Veel verschillende vullingen en dat in een taart verwerk, afstrijk met de kleuren van de Nederlandse vlag en daarbovenop de Nonnevotten? Ja, dat wordt ‘m!

In de tent verliep het net iets anders dan ik had geoefend. De ovens halen niet altijd de gewenste temperatuur, iets wat het bakken extra spannend maakt en waardoor je vaak moet improviseren. Hierdoor werden mijn cakelagen heel langzaam gaar en als de cake te lang in de oven moet, dan krijg je vaste cake. Balen… Robert kwam tijdens het bakken van de Nonnevotten even kijken. Hij zei: “Nonnevotten zijn toch normaal in de vorm van strikken? Wellicht een gat in de markt, die bolletjes”. Ik heb Robert gevraagd om het bedrijfsplan te schrijven.

Door de lange baktijd was dit de eerste keer dat ik dacht dat ik het niet zou redden. Door die tijdsdruk lijkt het af en toe wel topsport in de tent. Je rent je wat op en neer. Maar ik maak me geen illusies; die calorieën eet ik er snel weer aan.

Zoals verwacht vonden Janny en Robert mijn cake te vast en helaas ook mijn nonnevotten. Gelukkig waren de vlaaivullingen goed gelukt.

Er waren plussen en minnen dit weekend, maar ach, ik ben door! Op naar het volgende weekend!